କୋଭିଡ କାଳରେ ଲୋକଙ୍କ ଆୟ ଯଥେଷ୍ଟ ହ୍ରାସ ପାଇଥିବା ବେଳେ ଏହି ସମୟରେ ବାଦାମ ତେଲ, ସୋରିଷ ତେଲ, ବନସ୍ପତି, ସୋୟାବିନ ତେଲ, ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତେଲ ଓ ପାମ ତେଲ - ଏହି ଛଅ ପ୍ରକାର ଖାଇବା ତେଲର ଦର ପ୍ରାୟ ଦେଢ ଗୁଣ ବା ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ ବୃଦ୍ଧି ପାଇ ଖାଉଟିଙ୍କୁ ଅତିଷ୍ଠ କରିଛି । ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ରୋଷକୁ ପ୍ରଶମିତ କରିବା ପାଇଁ ନିକଟରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଅଶୋଧିତ ଓ ବିଶୋଧିତ ପାମ ତେଲ, ସୋୟାବିନ ତେଲ ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତେଲ ଉପରେ ଆମଦାନୀ ଶୁଳ୍କ ଓ ସେସ ହ୍ରାସ କରିଛନ୍ତି, ଯଦ୍ଦ୍ୱାରା ତେଲ ଦର ଲିଟର ପିଛା ୫ରୁ ୧୦ଟଙ୍କା ହ୍ରାସ ପାଇଛି । ତେବେ ଦର ଦେଢଗୁଣ ବଢି ୧୦ ଟଙ୍କା କମିବାରେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଖାଉଟି ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠିବା ସ୍ୱାଭାବିକ ଯେ ଖାଇବା ତେଲ ଦରରେ ହଠାତ୍ ନିଆଁ ଲାଗିଲା କାହିଁକି ?
ଖାଇବା ତେଲର ବ୍ୟବହାର ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଆମେରିକା, ଚୀନ, ବ୍ରାଜିଲ ପଛକୁ ଭାରତର ସ୍ଥାନ ଚତୁର୍ଥ । ଏଠାରେ ଖାଇବା ତେଲର ଚାହିଦା ବାର୍ଷିକ ପ୍ରାୟ ୨.୫ କୋଟି ଟନ ଥିବା ବେଳେ ଘରୋଇ ଉତ୍ପାଦନର ପରିମାଣ ମାତ୍ର ପ୍ରାୟ ୧ କୋଟି ଟନ । ସାରା ବିଶ୍ୱର ତୈଳବୀଜ ଉତ୍ପାଦନର ୮ ପ୍ରତିଶତ ଭାରତରେ ହେଉଥିଲେ ବି ଏଠାକାର ଖାଇବା ତେଲ ଚାହିଦାର ପ୍ରାୟ ୬୦ ପ୍ରତିଶତ ବିଦେଶରୁ ଆମଦାନୀ ହୋଇଥାଏ । ଖାଇବା ତେଲ ଆମଦାନୀ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭାରତର ସ୍ଥାନ ବିଶ୍ୱରେ ପ୍ରଥମ । ଦୁଇ ଦଶକ ତଳେ ବିଦେଶରୁ ମାତ୍ର ୪୦ ଲକ୍ଷ ଟନ ଖାଇବା ତେଲ ଆମଦାନୀ ହେଉଥିଲା । ଏବେ ତାହା ୧.୫ କୋଟି ଟନ ଟପି ସାରିଲାଣି, ଯାହା ଉଦବେଗଜନକ । ୨୦୩୦ ସୁଦ୍ଧା ଆମଦାନୀ ୨ କୋଟି ଟନରୁ ଅଧିକ ହେବ ବୋଲି ଆକଳନ କରାଯାଉଛି । ୨୦୧୯-୨୦ରେ ବିଦେଶରୁ ୬୧୫୫୯ କୋଟି ଟଙ୍କା ମୂଲ୍ୟର ୧.୩୩୫ କୋଟି ଟନ ଖାଇବା ତେଲ ଆମଦାନୀ ହୋଇଥିଲା, ଯାହା ଚାହିଦାର ପ୍ରାୟ ୫୬ ପ୍ରତିଶତ । ଏଥିରୁ ପାମ ତେଲର ପରିମାଣ ସର୍ବାଧିକ ୭୦ ଲକ୍ଷ ଟନ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ସୋୟାବିନ ତେଲ ୩୫ ଲକ୍ଷ ଟନ ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତେଲ ୨୫ ଲକ୍ଷ ଟନ ଥିଲା । ଭାରତକୁ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଓ ମାଲେସିଆରୁ ପାମ ତେଲ, ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ଓ ବ୍ରାଜିଲରୁ ସୋୟାବିନ ତେଲ, ୟୁକ୍ରେନ, ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ଓ ରୁଷିଆରୁ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତେଲ ଆମଦାନୀ ହୋଇଥାଏ । ଏତଦବ୍ୟତୀତ ବିଦେଶରୁ କିଛି ଅଲିଭ ଅଏଲ ଓ ଅନ୍ୟ ତେଲ ବି ଆମଦାନୀ କରାଯାଇଥାଏ । ଆମଦାନୀ ଉପରେ ଅତ୍ୟଧିକ ନିର୍ଭରଶୀଳତା ହିଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତେଲ ଦର ବୃଦ୍ଧିର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ । ଅଶୋଧିତ ପାମ ତେଲର ଦର ବୁର୍ସା ମାଲେସିଆ ଡେରିଭେଟିଭ ଏକ୍ସଚେଞ୍ଜରେ ଓ ଅଶୋଧିତ ସୋୟାବିନ ତେଲର ଦର ସିକାଗୋ ବୋର୍ଡ ଅଫ ଟ୍ରେଡରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇଥାଏ ଓ ସେଠାକାର ଦର ହିଁ ଏକ ପ୍ରକାର ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରିଥାଏ ଭାରତରେ ତେଲର ଦର କେତେ ହେବ । ଏହି ଦୁଇଟି ସ୍ଥାନରେ ଗତ ବର୍ଷକ ମଧ୍ୟରେ ଅଶୋଧିତ ପାମ ତେଲ ଓ ସୋୟାବିନ ତେଲର ଦରରେ ଯଥେଷ୍ଟ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଛି । ଏହାର ଏକ ବଡ କାରଣ ହେଉଛି ଆମେରିକା, ବ୍ରାଜିଲ ଭଳି କେତେକ ଦେଶ ସୋୟାବିନ ତେଲକୁ ଅଧିକ ପରିମାଣରେ ବିକଳ୍ପ ଇନ୍ଧନ ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ଚୀନରେ ଖାଇବା ତେଲର ଚାହିଦାରେ ହଠାତ୍ ବୃଦ୍ଧି, ପାମ ଓ ସୋୟାବିନ ଉତ୍ପାଦନ ହ୍ରାସ ଆଦି ମଧ୍ୟ ବିଦେଶରେ ଖାଇବା ତେଲ ଦରବୃଦ୍ଧିର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କାରଣ ।
ଦେଶରେ ପ୍ରାୟ ୨.୬ କୋଟି ହେକ୍ଟର ଚାଷ ଜମିରେ ତୈଳବୀଜ ଚାଷ ହୋଇ ବାର୍ଷିକ ପ୍ରାୟ ୩.୬ କୋଟି ଟନ ପରିମାଣର ତୈଳବୀଜ ଉତ୍ପାଦିତ ହୋଇଥାଏ, ଯେଉଁଥିରେ ସୋୟାବିନ, ବାଦାମ, ସୋରିଷ, ଧଳାସୋରିଷ (ରେପସିଡ), ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ, ତିଳ, କୁସୁମ, ଅଳସୀ (ନାଇଜର), ଟିସି ଓ କପା (ଲିନସିଡ), ଜଡା ଆଦି ପ୍ରମୁଖ । ନଡିଆ, ଅଏଲ ପାମ, ଧାନ ଚଷୁ, ଟୋଲ (ମହୁଲ) ଆଦିରୁ ମଧ୍ୟ ତେଲ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ । ଏହିପରି ଦେଶ ଭିତରେ ୧ କୋଟି ଟନରୁ ସାମାନ୍ୟ ଅଧିକ ତେଲ ଉତ୍ପାଦନ ହୋଇଥାଏ । ଦେଶରେ ଉତ୍ପାଦିତ ତେଲ ମଧ୍ୟରୁ ସର୍ବାଧିକ ୩୫ ପ୍ରତିଶତ ସୋରିଷ ଓ ରେପସିଡ (ଧଳା ସୋରିଷ) ତେଲ ହେଉଥିବା ବେଳେ ବାଦାମ ତେଲ ୨୫ ପ୍ରତିଶତ ଓ ସୋୟାବିନ ତେଲ ୨୩ ପ୍ରତିଶତ । ଖାଇବା ତେଲରେ ଆମଦାନୀ ନିର୍ଭରଶୀଳତା ହ୍ରାସ କରିବାକୁ ହେଲେ ତୈଳବୀଜ ଚାଷକୁ ଅନ୍ତତଃ ପକ୍ଷେ ୫ କୋଟି ହେକ୍ଟରକୁ ବଢାଇବାକୁ ହେବ । ତୈଳବୀଜର ଦରବୃଦ୍ଧି ସତ୍ତ୍ୱେ ୨୦୨୦ରେ ୨.୭ କୋଟି ହେକ୍ଟରରେ ତୈଳବୀଜ ଚାଷ ହୋଇଥିବାରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ ଏହା ଆଖିଦୃଶିଆ ଭାବେ ବଢିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ପ୍ରାୟ ସ୍ଥିର ରହିଛି । ଓଡିଶାରେ ତ କମି କମି ଚାଲିଛି । ଅଧିକ ଜମିରେ ତୈଳବୀଜ ଚାଷ ନ ହେବାର କାରଣ ଖୋଜି ଉଚିତ ପଦକ୍ଷେପ ନେବାକୁ ହେବ । ତୈଳବୀଜର ଚାହିଦା ତୁଳନାରେ ଉତ୍ପାଦନ କମ ହେଉଥିବାରୁ ଚାଷୀମାନେ ସରକାରଙ୍କ ଘୋଷିତ ଏମଏସପି ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଦରରେ ବିକ୍ରି କରିବାକୁ ସମର୍ଥ ହେଉଥିଲେ ବି ସରକାରୀ ଭାବେ ଏହାର ବ୍ୟବସ୍ଥିତ ସଂଗ୍ରହ ହେଉ ନ ଥିବାରୁ ଅନେକ ଅଞ୍ଚଳରେ ଚାଷୀମାନେ ଅଭାବୀ ବିକ୍ରି କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଯୋଗାଇ ଦିଆଗଲେ ଉପରୋକ୍ତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବା କଷ୍ଟକର ହେବନାହିଁ । ଅଧିକନ୍ତୁ, ଉଚ୍ଚ ଉତ୍ତାପ ଓ ରାସାୟନିକ ଦ୍ରବ୍ୟ ବ୍ୟବହାରରେ 'ହଟ ପ୍ରେସ' ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ କମ୍ପାନୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ ପ୍ୟାକିଂ ତେଲ ତୁଳନାରେ ଘଣା ଆଦି ଦ୍ୱାରା 'କୋଲ୍ଡ ପ୍ରେସ' ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ତେଲ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ହିତକର ହୋଇଥିବାରୁ ସ୍ୱୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀ ଓ କୃଷକ ଉତ୍ପାଦ ସଂଘ ଆଦି ଦ୍ୱାରା ସେହି ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ତେଲ ପ୍ରସ୍ତୁତିକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଗାଁଗୁଡିକ ଖାଇବା ତେଲରେ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ହେବା ସହ ଗ୍ରାମ୍ୟ ଅର୍ଥନୀତି ପ୍ରାଣବନ୍ତ ହୋଇପାରିବ ।
ଖାଇବା ତେଲ ଦରବୃଦ୍ଧିରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଯୋଗଦାନକୁ ଅସ୍ୱୀକାର କରି ହେବନାହିଁ । ୨୦୧୪ରେ ଏନଡିଏ ସରକାର କ୍ଷମତାକୁ ଆସିଲା ବେଳେ ଅଶୋଧିତ ଓ ବିଶୋଧିତ ଖାଇବା ତେଲ ଉପରେ ଆମଦାନୀ ଶୁଳ୍କ ଥିଲା ଯଥାକ୍ରମେ ମାତ୍ର ୨.୫ ଓ ୧୦ ପ୍ରତିଶତ । ଏହି ଶୁଳ୍କ ହାରକୁ ବଢାଇ ଜୁନ ୧୪, ୨୦୧୮ରେ ଅଶୋଧିତ ଓ ବିଶୋଧିତ ତେଲ ଉପରେ ଯଥାକ୍ରମେ ୩୫ ଓ ୪୫ ପ୍ରତିଶତ କରିଦିଆଗଲା । ଜାନୁଆରୀ ୧, ୨୦୨୦ରେ ଅଶୋଧିତ ଓ ବିଶୋଧିତ ପାମ ତେଲ ଉପରେ ଆମଦାନୀ ଶୁଳ୍କ ଯଥାକ୍ରମେ ୩୭.୫ ଓ ୪୫ ପ୍ରତିଶତ ହେଲା । ଫେବୃଆରୀ ୧, ୨୦୨୧ରେ ଅଶୋଧିତ ପାମ ତେଲ, ସୋୟାବିନ ତେଲ, ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତେଲ ଉପରେ ଆମଦାନୀ ଶୁଳ୍କକୁ ୧୫ ପ୍ରତିଶତକୁ କମାଇ ଦିଆଗଲା, ହେଲେ ଏକ ନୂଆ ‘ଆଗ୍ରି-ସେସ’ ଭାବେ ପାମ ତେଲ ଉପରେ ଅତିରିକ୍ତ ୧୭.୫ ପ୍ରତିଶତ ଓ ସୋୟାବିନ ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତେଲ ଉପରେ ଅତିରିକ୍ତ ୨୦ ପ୍ରତିଶତ ଲାଗୁ କରାଗଲା । ସେପ୍ଟେମ୍ୱର ୧୧, ୨୦୨୧ରେ ସେହି ତିନିଟି ଅଶୋଧିତ ତେଲ ଉପରେ ଆମଦାନୀ ଶୁଳ୍କକୁ କମ କରି ୨.୫ ପ୍ରତିଶତ କରି ପାମ ତେଲ ଉପରେ ଆଗ୍ରି-ସେସ ୨.୫ ପ୍ରତିଶତ ବଢାଇ ଦିଆଯିବାରୁ ତିନିଟି ତେଲ ଉପରେ ଆଗ୍ରି-ସେସ ୨୦ ପ୍ରତିଶତ ହୋଇଗଲା । ଏହା ଉପରେ ୧୦ ପ୍ରତିଶତ ସାମାଜିକ କଲ୍ୟାଣ ସେସକୁ ମିଶାଇଲେ ଉପରୋକ୍ତ ତିନି ପ୍ରକାର ଅଶୋଧିତ ତେଲ ଉପରେ ପ୍ରଭାବୀ ଟିକସ ଦର ୨୪.୭୫ ପ୍ରତିଶତ ଓ ବିଶୋଧିତ ତେଲ ଉପରେ ୩୫.୭୫ ପ୍ରତିଶତ ହେଲା । ନଭେମ୍ୱର ୫, ୨୦୨୧ରେ ସରକାରଙ୍କ ଖାଇବା ତେଲ ଉପରେ ଟିକସ ହ୍ରାସ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଯୋଗୁଁ ପ୍ରଭାବୀ ଟିକସ ଦର ଅଶୋଧିତ ପାମ ତେଲ ଉପରେ ୮.୨୫, ସୋୟାବିନ ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ତେଲ ଉପରେ ୫.୫ ପ୍ରତିଶତ ହେଲା ଏବଂ ତିନି ପ୍ରକାର ବିଶୋଧିତ ତେଲ ଉପରେ ତାହା ୧୭.୫ ପ୍ରତିଶତ ହେଲା । ଏହି ୭ ବର୍ଷ ଧରି ଖାଇବା ତେଲ ଉପରେ ପ୍ରଭାବୀ ଟିକସ ଦର ଯଥେଷ୍ଟ ଅଧିକ ରହିବା ପରେ ଏବର ହ୍ରାସ ନିଷ୍ପତ୍ତି ସତ୍ତ୍ୱେ ତାହା ୨୦୧୩-୧୪ର ଟିକସ ହାର ତୁଳନାରେ ଅଧିକ ରହିଛି, ଯାହା ତେଲ ଦର ବୃଦ୍ଧିର ଅନ୍ୟତମ କାରଣ । ଆମଦାନୀ ଶୁଳ୍କ ଦର କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହେଉଥିବାରୁ ସେଥିରେ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକର କୌଣସି ଭୂମିକା ନ ଥାଏ । ଚାଷୀ, ତୈଳ ଉତ୍ପାଦକ ଓ ଖାଉଟିଙ୍କ ହିତ ମଧ୍ୟରେ ସମନ୍ୱୟ ରକ୍ଷା କରି ଶୁଳ୍କ ଦର ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇଥାଏ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଖାଇବା ତେଲର ପ୍ରକ୍ରିୟାକରଣ ଓ ଆମଦାନୀ ବ୍ୟବସାୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ଥିବାରୁ ଏ ସଂକ୍ରାନ୍ତୀୟ ସରକାରୀ ନୀତି ଓ ନିଷ୍ପତ୍ତିକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିବାରେ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଲବି ସଫଳ ହେଉଛନ୍ତି । ତେବେ ଏତେ ଅଧିକ ଟିକସ ଦର ଯେ ଖାଉଟିଙ୍କ ହିତରେ ନୁହେଁ, ତାହା ବୁଝିବାରେ ଅସୁବିଧା ନାହିଁ । ଅଧିକନ୍ତୁ, ପୂର୍ବେ ସମସ୍ତ ଟିକସ ଆମଦାନୀ ଶୁଳ୍କ ଆକାରରେ ଆଦାୟ ହେଉଥିବାରୁ ସେଥିରୁ ଏକ ଅଂଶ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକୁ ମିଳୁଥିଲା । ଏଣିକି ଶୁଳ୍କ ହାର ଶୂନ ହୋଇଯିବାରୁ ଓ ସମସ୍ତ ଟିକସ ସେସ ଆକାରରେ ଆଦାୟ ହେଉଥିବାରୁ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକୁ ସେଥିରୁ କୌଣସି ଅଂଶ ମିଳିବ ନାହିଁ, କାରଣ ସେସ ଉପରେ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକୁ ଭାଗ ମିଳି ନ ଥାଏ ।
ଲୋକଙ୍କର ଖାଦ୍ୟାଭ୍ୟାସରେ ଯେଉଁଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖା ଦେଇଛି ସେଥିପାଇଁ ଭାରତରେ ଖାଇବା ତେଲର ଚାହିଦା ଯଥେଷ୍ଟ ବଢିଛି ଓ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଆହୁରି ବଢିବ ମଧ୍ୟ । ୧୯୯୩-୯୪ରେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ଓ ସହରାଞ୍ଚଳରେ ଖାଇବା ତେଲର ବ୍ୟବହାର ମାସିକ ମୁଣ୍ଡପିଛା ଯଥାକ୍ରମେ ୩୭୦ ଓ ୫୬୦ ଗ୍ରାମ ଥିଲା ବେଳେ ୨୦୦୪-୦୫ ବେଳକୁ ତାହା ଯଥାକ୍ରମେ ୪୮୦ ଓ ୬୬୦ ଗ୍ରାମକୁ ବଢି ଯାଇଥିଲା । ତେବେ ଦେଶରେ ଏଣିକି ତେଲର ବ୍ୟବହାର ବାର୍ଷିକ ମୁଣ୍ଡପିଛା ହାରାହାରି ୧୯ କିଲୋଗ୍ରାମ (ମାସିକ ୧୬୦୦ଗ୍ରାମ)ରେ ପହଞ୍ଚି ସାରିଲାଣି, ଯାହା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପକ୍ଷରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ କ୍ଷତିକାରକ ବୋଲି ଉଦବେଗ ପ୍ରକାଶ ପାଇଲାଣି । ଶରୀରର ସମନ୍ୱିତ ଖାଦ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ମୁଣ୍ଡପିଛା ଦୈନିକ ୨୯ ଗ୍ରାମ ବା ବାର୍ଷିକ ୧୦.୬ କିଲୋଗ୍ରାମ ଚର୍ବି ଜାତୀୟ ଖାଦ୍ୟ ବା ଖାଇବା ତେଲର ବ୍ୟବହାର ହିଁ ଯଥେଷ୍ଟ । ପୁନଶ୍ଚ ପାମ ତେଲରେ ସାଚ୍ୟୁରେଟେଡ ଫ୍ୟାଟର ମାତ୍ରା ବେଶୀ ଥିବାରୁ ଏହାର ଅଧିକ ବ୍ୟବହାର ବି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଉପରେ ପ୍ରତିକୂଳ ପ୍ରଭାବ ପକାଇ ହୃଦରୋଗର କାରଣ ପାଲଟିଥାଏ । ଓଡିଶା ପରି ଏକ ରାଜ୍ୟରେ କେବଳ ପାମ ତେଲର ବ୍ୟବହାର ୭୭ ପ୍ରତିଶତ ହେବା ରାଜ୍ୟ ପାଇଁ ଶୁଭଙ୍କର ନୁହେଁ । ଖାଉଟିଙ୍କର ଏକ ବଡ ଅଂଶ ଶସ୍ତା ତେଲ ଖୋଜୁଥିବାରୁ ଏହି ବର୍ଦ୍ଧିତ ଚାହିଦାକୁ ପୂରଣ କରିବାକୁ ସରକାର ପାମ ତେଲର ଆମଦାନୀ ଓ ଦେଶ ଭିତରେ ଅଏଲ ପାମର ଅଧିକ ଚାଷ ଉପରେ ବେଶି ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ଦେଖାଯାଉଛି, କାରଣ ଅନ୍ୟ ତେଲ ତୁଳନାରେ ପାମ ତେଲର ଦାମ କମ । ସେଥିପାଇଁ ତାହା ଅନ୍ୟ ତେଲରେ ମିଶ୍ରଣ ହେଉଥିବାର ଅଭିଯୋଗ ମଧ୍ୟ ହୁଏ । ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ହିତ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସରକାର ଏହାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ ନ କରି ବରଂ ଏହାର ବ୍ୟବହାରକୁ କମ କରିବା ପାଇଁ ସଚେତନତା ବୃଦ୍ଧିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପ୍ରୟାସ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।
ଖାଇବା ତେଲର ବ୍ୟବହାର ବୃଦ୍ଧି ହେଲେ ତାହା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପ୍ରତି ଯେତିକି କ୍ଷତିକାରକ ଦେଶର ଅର୍ଥନୀତି ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ କିଛି କମ କ୍ଷତିକାରକ ନୁହେଁ । କାରଣ ତଦ୍ଦ୍ୱାରା ଦେଶକୁ ପ୍ରତି ବର୍ଷ ବହୁ ପରିମାଣରେ ବିଦେଶୀ ମୁଦ୍ରା ବ୍ୟୟ କରିବାକୁ ହେଉଛି । ତେଣୁ ଖାଇବା ତେଲର ବ୍ୟବହାର ହ୍ରାସ ପାଇଁ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ଅବିଳମ୍ୱେ କାର୍ୟ୍ୟକାରୀ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଦେଶରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ତୈଳବୀଜର ଉତ୍ପାଦନକୁ ଆଗାମୀ ୫ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ କିପରି ଅନ୍ତତଃ ପକ୍ଷେ ଦୁଇ ଗୁଣ କରି ହେବ ସେଥିପାଇଁ ଖସଡା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ତେବେ ଏଗୁଡିକ ଦୀର୍ଘ ମିଆଦି ଲକ୍ଷ୍ୟର ଅଂଶବିଶେଷ ହୋଇଥିବାରୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଦରବୃଦ୍ଧିର ଆଘାତରୁ ତତ୍କାଳ ଉପଶମ ପ୍ରଦାନ ପାଇଁ ସରକାର ଅନ୍ୟ ବିକଳ୍ପଗୁଡିକୁ ଅନୁସନ୍ଧାନ ଓ କାର୍ୟ୍ୟକାରୀ କରିବାରେ ବିଳମ୍ୱ କରିବା ଅନୁଚିତ । ଅନ୍ୟଥା ବିଦେଶରେ ତେଲ ଦର ବଢିଲେ ଭାରତରେ ତେଲଦର ବେଲଗାମ ହେଉଥିବ ।
Published in Sambad on November 16, 2021
Comments
Post a Comment