ସରଳ ଜଟିଳ ଓଡ଼ିଆ

ସଂସଦରେ ଆଲୋଚନା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ ନିର୍ମଳା ସୀତାରମଣ ଯେତେବେଳେ କହିଲେ ଯେ ତାଙ୍କ ଘରେ ପିଆଜର ବ୍ୟବହାର ଅଧିକ ନଥିବାରୁ ପିଆଜର ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ତାଙ୍କ ପାଇଁ କୌଣସି ମାନେ ରଖେ ନାହିଁ, ସେତେବେଳେ ତାହା ଅନେକଙ୍କ ଭ୍ରୁକୁଂଚନ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା । ତେବେ ଭାତ ବା ରୁଟି ସହ ପିଆଜକୁ ଭରସା କରିଥିବା ସାଧାରଣ ଭାରତୀୟ ଉପରେ ପିଆଜର ଅହେତୁକ ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧିର ପ୍ରଭାବ କ'ଣ ହୋଇଛି, ତାହା ହୁଏତ ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିନାହାନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଏଭଳି ସମ୍ବେଦନହୀନ ମନ୍ତବ୍ୟ । ପିଆଜର ମୂଲ୍ୟ କେଜି ପିଛା ଶହେ ଟଙ୍କା ଟପିବା ପରେ ଏଭଳି ସ୍ଥିତିରୁ ନିସ୍ତାର ପାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତେ ସରକାରଙ୍କୁ ଚାହିଁ ରହିଥିବା ବେଳେ ସରକାର ନେଉଥିବା ପଦକ୍ଷେପଗୁଡିକ ମୂଲ୍ୟ ହ୍ରାସରେ ବିଶେଷ ସହାୟକ ହେଉନାହିଁ । ବର୍ଷ ପରେ ବର୍ଷ ତିରୋଟ ସମୟରେ ପିଆଜ ଲୋକଙ୍କୁ କନ୍ଦାଇ ଆସୁଥିଲେ ବି ପିଆଜର ମୂଲ୍ୟବୃଦ୍ଧିକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ମଧ୍ୟରେ ରଖିବାରେ ସରକାର ସଫଳ ହୋଇ ପାରୁ ନ ଥିବାର କାରଣ ଖୋଜିଲା ବେଳେ ମନକୁ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠିଥାଏ ଯେ ଏହି ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି କିଛି ମାତ୍ରାରେ ମନୁଷ୍ୟକୃତ ନୁହେଁ ତ ? ଭାରତରେ ପିଆଜ ଖରିଫ, ବିଳମ୍ବ ଖରିଫ ଓ ରବି ଏହିପରି ତିନିଟି ଋତୁରେ ଚାଷ କରା ଯାଇଥାଏ । ଖରିଫ ଚାଷ ଅକ୍ଟୋବର ମାସରୁ ଅମଳ ହୋଇ ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶର କର୍ଣ୍ଣୁଲ ଓ କର୍ଣ୍ଣାଟକରୁ ବଜାରକୁ ଆସିଥାଏ । ସେହିପରି ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ଓ ଅନ୍ୟ କେତେକ ରାଜ୍ୟରେ ହେଉଥିବ

ଲୁଣକୁ ବାଦ ଦେଇ ଏକ ଅଲଣା ଜୀବନ ଯେ ବ ଞ୍ଚି ବା ସମ୍ଭବ, ତାହା ଭାବି ହେଉନାହିଁ । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବାକୁ ହୁଏ, ଲବଣ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଜରିଆରେ ଯେଉଁ ଲୁଣ ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱ ପ୍ରସିଦ୍ଧି ଆଣି ଦେଇଥିଲା, ସେହି ଲୁଣକୁ ସେ ଭଲ ପାଉ ନଥିଲେ ଓ ଖାଦ୍ୟରେ ତାର ବ୍ୟବହାରକୁ ଗ୍ରହଣ କରି ପାରୁ ନଥିଲେ । ସେ ଖାଉଥିବା ଫଳ ଓ ପନି ପରିବାଗୁଡିକରେ ପ୍ରଚୁର ପରିମାଣରେ ଲବଣାଂଶ ଥିବାରୁୁ ତାଙ୍କ ଖାଦ୍ୟରେ ଆଉ ଅଲଗା କରି ଲୁଣ ମିଶାଇବା ସପକ୍ଷରେ ସେ ନ ଥିଲେ । ଆଧୁନିକ ଆହାର ବିଜ୍ଞାନୀମାନେ ମଧ୍ୟ ସେହି କଥାରେ ଏକମତ ହୋଇ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଯଦି ଜଣେ ସନ୍ତୁଳିତ ଆହାର ଗ୍ରହଣ କରୁଥାଏ, ତେବେ ତା ଖାଦ୍ୟରେ ଆଉ ଲୁଣ ମିଶାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଗାନ୍ଧୀଜୀ ୧୯୧୧ ମସିହାରେ ତାଙ୍କ ଖାଦ୍ୟକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲବଣମୁକ୍ତ କରିବା ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ବୋଲି ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କ ଖାଦ୍ୟାଭ୍ୟାସ ଉପରେ ଗବେଷଣା କରିଥିବା ନିକୋ ସ୍ଲେଟଙ୍କ ନିକଟରେ ପ୍ରକାଶିତ ପୁସ୍ତକ ‘ଗାନ୍ଧୀଜ୍ ସର୍ଚ୍ଚ ଫର ଏ ପରଫେକ୍ଟ ଡାଏଟ’ରେ ଉଲ୍ଲେଖ ହୋଇଛି । ତେବେ ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କ ପରାମର୍ଶ କ୍ରମେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଲୁଣ ପ୍ରତି ତାଙ୍କ କଠୋର ମନୋଭାବରେ ପରିବ ର୍ତ୍ତ ନ ଆସିଥିଲା । ବେଶ କିଛି ବର୍ଷ ପରେ ତାଙ୍କ ଖାଦ୍ୟରେ ଅଳ୍ପ ପରିମାଣରେ ଲୁଣ ମିଶାଯିବା ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ତେବେ ଦିନକୁ ୩୦ଟି ଦାନାରୁ ଅଧିକ ଲୁଣ ସେ ସେବନ କରୁ ନଥିଲେ । ବିଲବାଡିରେ କାମ କରୁଥିବା ସାଧାରଣ ଚାଷୀ ମୂଲିଆଟିଏ ପାଇଁ ଯ

ଆରଟିଆଇ ମାଧ୍ୟମରେ ଉପଲବ୍ଧ ସୂଚନା ଆଧାରରେ ନିର୍ବାଚନୀ ବଣ୍ଡ ଯୋଜନାରେ ଏକ ବଡ ଧରଣର ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ହୋଇଥିବାର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ସୂଚନା ମିଳୁଛି । ଶାସକ ଦଳକୁ ସୁହାଇବା ଲାଗିି ଯେଉଁ ଭଳି ଚତୁରତାର ସହ ନିର୍ବାଚନୀ ବଣ୍ଡ ଯୋଜନାର ପ୍ରଣୟନ କରାଗଲା, ତାହା ଯେ ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କ ସ୍ୱାର୍ଥ ବିରୋଧୀ, ତାହା ସୁସ୍ପଷ୍ଟ । ୨୦୧୭ ମସିହାରେ କେନ୍ଦ୍ର ବଜେଟ ସହ ନିର୍ବାଚନୀ ବଣ୍ଡ ଯୋଜନାକୁ ଏକ ଆର୍ଥିକ ବିଲ ଭାବେ ଉପସ୍ଥାପନ କରାଗଲା ବେଳେ ଏହାକୁ ନଗଦ ଚାନ୍ଦା ପ୍ରଦାନର ବିକଳ୍ପ କହି ଏହା ଦ୍ୱାରା ରାଜନୈତିକ ଚାନ୍ଦା ପ୍ରଦାନ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆସିବ ବୋଲି ଦାବି କରାଯାଉଥିଲା । ଏହି ଆଇନ ପ୍ରଣୟନ ପାଇଁ ରିଜର୍ଭ ବ୍ୟାଙ୍କ ଆଇନ ୧୯୩୪, ଜନ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ ଆଇନ ୧୯୫୧, ଆୟକର ଆଇନ ୧୯୬୧ ଓ କମ୍ପାନୀ ଆଇନ ଭଳି ଚାରିଟି ଆଇନରେ ସଂଶୋଧନ କରାଗଲା । ନିର୍ବାଚନ କମିଶନ ନିର୍ବାଚନୀ ବଣ୍ଡର ପ୍ରଚଳନକୁ ବିରୋଧ କରିଥିଲେ । ରିଜର୍ଭ ବ୍ୟାଙ୍କ ଆଇନରେ ସଂଶୋଧନର ପ୍ରସ୍ତାବ ଥିବାରୁ ରିଜର୍ଭ ବ୍ୟାଙ୍କର ମତ ଲୋଡା ଯାଇଥିଲା । ବ୍ୟାଙ୍କ ନିଜ ବିରୋଧ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ସ୍ପଷ୍ଟ ମତ ରଖିଥଲା ଯେ ଏହି ସଂଶୋଧନ ଏକ ଖରାପ ଉଦାହରଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ସହ କଳା ଟଙ୍କାକୁ ଧଳା କରିବାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବ । ବ୍ୟାଙ୍କ ଅନୁସାରେ, “ବହୁ ପରିମାଣରେ ବଣ୍ଡ ଜାରି ହେଲେ ଲୋକଙ୍କର ରିଜର୍ଭ ବ୍ୟାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜାରି ହୋଇଥିବା ଟଙ୍କା ଉପରୁ ବିଶ୍ୱାସ ହ୍ରାସ ପାଇବାର ଆଶ

କର୍ଣ୍ଣାଟକସ୍ଥିତ ମାଙ୍ଗାଲୁରୁର ଶ୍ରୀ ବ୍ରହ୍ମା ବୈଦରକଳାକ୍ଷେତ୍ରରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଦେବଦେବୀଙ୍କ ମନ୍ଦିର ସହ ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଏପରି ଏକ ମନ୍ଦିର ଅଛି ଯେଉଁଠି ପ୍ରତିଦିନ ସକାଳେ ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କ ପ୍ରତିମା ସମ୍ମୁଖରେ କଦଳୀ ସହ ଚା’ ଭୋଗ ଆକାରରେ ରଖା ଯାଇଥାଏ । ତେବେ ସେଠିକା ଭକ୍ତମାନେ ହୁଏତ ଅବଗତ ନ ଥିବେ ଯେ ଗାନ୍ଧୀଜୀ ଚା’ ପିଇବା ତ ଦୂରର କଥା ବରଂ ସେ ଚା’ର ଘୋର ବିରୋଧୀ ଥିଲେ । ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲେ ଜଣାଯାଏ ଯେ ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କ ଜୀବନ କାଳରେ ଚା’ ସହିତ ତାଙ୍କର ଉଭୟ ଭଲ ପାଇବା ଓ ଘୃଣା କରିବାର ସମ୍ପର୍କ ରହି ଆସିଥିଲା । ଗାନ୍ଧୀଜୀ ତାଙ୍କ ‘କି ଟୁ  ହେଲଥ ’ ପୁସ୍ତକରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଶରୀର ପାଇଁ ଚା’ର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ତାଙ୍କ ଭାଷାରେ, “ଚା’ର ବ୍ୟବହାର ଚୀନରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ସେହି ଦେଶରେ ଏହାର ଏକ ବିଶେଷ ବ୍ୟବହାର ରହିଛି । ଚୀନରେ ପାନୀୟ ଜଳର ଶୁଦ୍ଧତା ଉପରେ ଭରସା କରି ହେଉ ନଥିବାରୁ ତାହା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ପାଇଁ ପାଣିକୁ ନିହାତି ଭାବେ ଫୁଟା ଯାଇଥାଏ । କିଛି ଚତୁର ଚୀନ  ଅଧି ବାସୀ ଚା’ ନାମକ ଏକ ଘାସକୁ ଆବିଷ୍କାର କଲେ, ଯାହା ଅଳ୍ପ ପରିମାଣରେ ଏହି ଫୁଟୁଥିବା ପାଣିରେ ପକାଇଲେ ତାହା ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ରଙ୍ଗ ଧାରଣ କରୁଥିଲା । ପାଣି ନ ଫୁଟିଲେ ରଙ୍ଗ ବାହାରୁ ନଥିଲା । ଏହିପରି ଭାବେ ପାଣି ଫୁଟିଲା କି ନାହିଁ ତାହା ଜାଣିବା ପାଇଁ ଏହି ଘାସଟି ଏକ ଅବ୍ୟର୍ଥ ପରୀକ୍ଷାର ଉପାଦାନ ପାଲଟିଗଲା । ଯେ

ଭାରତୀୟ ସଂସଦୀୟ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଥିବା ଲୋକସଭା ଓ ରାଜ୍ୟସଭା ଭଳି ଦୁଇଟି ଗୃହ ମଧ୍ୟରୁ ରାଜ୍ୟସଭା ଏକ ସ୍ଥାୟୀ ଗୃହ ହୋଇଥିବାରୁ ଲୋକସଭା ପରି ଏହାର କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ପୂରି ନଥାଏ ବା ଏହାକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ସମ୍ବିଧାନର ପ୍ରାବଧାନ ଅନୁଯାୟୀ ୨୫୦ ସଦସ୍ୟ ବିଶିଷ୍ଟ ଏହି ଗୃହର ୨୩୮ ଜଣ ନିର୍ବାଚିତ ଓ ୧୨ ଜଣ ସଦସ୍ୟ ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମନୋନୀତ ହେବା କଥା । ତେବେ ବ ର୍ତ୍ତ ମାନ ଏହାର ସଦସ୍ୟ ସଂଖ୍ୟା ୨୪୫ ଓ ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ୨୩୩ ଜଣ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇଥାନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଦସ୍ୟଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ଛଅ ବର୍ଷ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ପ୍ରତି ଦୁଇ ବର୍ଷରେ ଏକ ତୃୃତୀୟାଂଶ ସଦସ୍ୟଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକାଳ ପୂରି ତାଙ୍କ ସ୍ଥାନରେ ନୂଆ ସଦସ୍ୟ ନିର୍ବାଚିତ ହୋଇ ଆସିଥାନ୍ତି । ତେଣୁ ୧୯୫୨ରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ରାଜ୍ୟସଭା ଏ ଯାବତ୍ ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ଆସୁଛି । ନଭେମ୍ବର ୧୮, ୨୦୧୯ରେ ରାଜ୍ୟସଭାର ୨୫୦ତମ ଅଧିବେଶନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି । ଆରମ୍ଭରୁ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଜ୍ୟସଭାରେ ସମୁଦାୟ ୨୨୮୨ ଜଣ ସଦସ୍ୟ ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ ତୁଲାଇଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୨୦୮ ଜଣ ମହିଳା ହୋଇଥିଲା ବେଳେ ୧୩୭ ଜଣ ମନୋନୀତ ସଦସ୍ୟ । ୧୯୫୨ ମସିହାରେ ରାଜ୍ୟସଭାରେ ମହିଳା ସଦସ୍ୟଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ୧୫ (୬.୯୪ ପ୍ରତିଶତ) ଥିଲା ବେଳେ ତାହା ୨୦୧୪ ମସିହାରେ ୩୧(୧୨.୭୬ ପ୍ରତିଶତ)ରେ ପହ ଞ୍ଚି ଥିଲା । ତେବେ ପରିତାପର ବିଷୟ ହେଉଛି ସଂସଦରେ ଏକ ତୃତୀୟାଂଶ ଆସନ ମହ

କୃଷକଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବିଭିନ୍ନ ଶିଳ୍ପ ଓ ବାଣିଜ୍ୟ ସଂଗଠନ ତଥା ବିରୋଧୀ ଦଳମାନେ ଆ ଞ୍ଚ ଳିକ ବ୍ୟାପକ ଅର୍ଥନୈତିକ ଭାଗିଦାରୀ (ରିଜିଓନାଲ କମ୍ପ୍ରିହେନସିଭ ଇକୋ ନୋ ମିକ ପାର୍ଟନରସିପ ବା ଆରସିଇପି)ରେ ଭାରତର ଯୋଗଦାନକୁ ବିରୋଧ କରି ଆସିଛନ୍ତି । ନଭେମ୍ବର ୪, ୨୦୧୯ରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ବ୍ୟାଙ୍କକଠାରେ ଆୟୋଜିତ ଆରସିଇପିର ତୃତୀୟ ଶିଖର ସମ୍ମିଳନୀରେ ଯୋଗ ଦେବା  ନେଇ ଘୋଷଣା ହେବା ପରେ ଭାରତ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେବାକୁ ନେଇ ନାନା କଳ୍ପନା ଜଳ୍ପନା ଦେଖା ଦେଇଥିଲା । ତେବେ ଦେଶ ଭିତରେ ଏହାକୁ ପ୍ରବଳ ବିରୋଧ କରାଯାଉଥିବାରୁ ଶେଷରେ ଭାରତ ଆପାତତଃ ଆରସିଇପି ବାହାରେ ରହିବାକୁ ସ୍ଥିର କରିଛି । ଯେ କୌଣସି ଦେଶ ଅନ୍ୟ ଦେଶ ବା ଗୋଷ୍ଠୀ ସହ ବାଣିଜ୍ୟ ଚୁକ୍ତି କଲା ବେଳେ ତାର ଘରୋଇ ଓ ଜାତୀୟ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଅଗ୍ରାଧିକାର ଦେବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ତେଣୁ ଏହି ଆରସିଇପି କଣ ଓ ସେଥିରେ ସାମିଲ ହେବା ବା ନ ହେବା କେତେ ଦୂର ଭାରତର ହିତ ସାଧନ କରିବ, ତାହା ଆଲୋଚନାର ଅପେକ୍ଷା ରଖେ । ଆରସିଇପି ହେଉଛି ଏସୀୟ-ପ୍ରଶାନ୍ତ ମହାସାଗରୀୟ ଅ ଞ୍ଚ ଳରେ ଏକ ମୁକ୍ତ ବାଣିଜ୍ୟ ଚୁକ୍ତି ଭାଗିଦାରୀ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଯେଉଁଥିରେ ବ୍ରୁନେଇ, କମ୍ବୋଡିଆ, ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ, ଲାଓସ, ମାଲେସିଆ,  ମିଆଁମାର , ଫିିଲିପାଇନ୍ସ, ସିଙ୍ଗାପୁର, ଥାଇଲାଣ୍ଡ, ଭିଏତନାମ ଭଳି ଦଶଟି ଆସିଆନ ସଦସ୍ୟ ଦେଶଙ୍କ ସମେତ ଚୀନ, ଜାପାନ, ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଆ, ନିଉଜିଲାଣ୍ଡ, ଦକ୍ଷିଣ କୋରିଆ ଭଳି ସର୍ବମୋଟ ୧୫ଟ

କିଛି ବର୍ଷ ତଳେ ସେଇଠି ଏକ ବିଶାଳ ହିମପ୍ରବାହ (ଗ୍ଲାସିୟର) ଥିଲା । ମାତ୍ର ଶହେ ବର୍ଷ ତଳେ ୧୫ ବର୍ଗ କିଲୋମିଟର ପରିମିତ ଓ ୫୦ ମିଟର ଗଭୀରତା ବିଶିଷ୍ଟ ଏହି ହିମପ୍ରବାହଟିର ଆକାର ଏବେ ମାତ୍ର ଏକ ବର୍ଗ କିଲୋମିଟରରେ ସୀମିତ ଓ ସେଠାରେ ବି ଏହାର ଗଭୀରତା ମାତ୍ର ୧୫ ମିଟର । ଅର୍ଥାତ୍, ବିସ୍ତୃତ ପଥର ଚଟାଣ ଉପରେ ଠାଏ ଠାଏ ବରଫର ଆସ୍ତରଣ ଯାହା । ପଶ୍ଚିମ ଆଇସଲାଣ୍ଡର ରେକାଭାକ ପ୍ରାନ୍ତରେ ଅବସ୍ଥିତ ଏହି ହିମପ୍ରବାହର ନାମ ‘ଓକେକଲ’ । ହିମପ୍ରବାହବିଦମାନେ (ଗ୍ଲାସିଓଲୋଜିଷ୍ଟ) ୨୦୧୪ ମସିହାରୁ ଏହାକୁ ମୃତ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରି ସାରିଛନ୍ତି । କାରଣ ଏହା ଆଉ ପ୍ରବହମାନ ଅବସ୍ଥାରେ ନ ରହି ଏକ ମୃତ ବରଫର ସ୍ତୂପ ପାଲଟି ଯାଇଛି । ଓକେକଲ ହିମପ୍ରବାହଟି ଜଳବାୟୁ ପରିବ ର୍ତ୍ତ ନରେ ମୃତ ପାଲଟିଥିବା ଆଇସଲାଣ୍ଡର ପ୍ରଥମ ହିମପ୍ରବାହ । ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୧୯ରେ ଏହି ହିମପ୍ରବାହର ମୃତ୍ୟୁରେ ଶୋକପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ସେଠାରେ ଆଇସଲାଣ୍ଡର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ କାଟ୍ରିନ ଜାକବସଡୋଟିରଙ୍କ ସମେତ ଶତାଧିକ ଲୋକ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଥିଲେ । କୌଣସି ହିମପ୍ରବାହ, ନଦୀ, ହ୍ରଦ ଭଳି ପ୍ରାକୃତିକ ସତ୍ତାର ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁରେ ଏ ଭଳି ଶୋକପାଳନ ଘଟଣା ଥିଲା ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ସର୍ବ ପ୍ରଥମ । ଶୋକପାଳନ ଅବସରରେ ସମବେତ ଲୋକେ ସେଠାରେ ଥିବା ଏକ ପଥର ଉପରେ ଏକ ତାମ୍ର ଫଳକ ସ୍ଥାପନ କଲେ ଯେଉଁଥିରେ ଭବିଷ୍ୟତ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଏକ ଭାବୋଦ୍ଦୀପକ ଚିଠି ଲେଖା ହୋଇଥିଲା । ‘ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଚିଠି’

ଦେଶର ଅର୍ଥନୀତି ଉପରେ ଖାଉଟିଙ୍କର କେତେ ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି ତାକୁ ମାପିବା ପାଇଁ ରିଜର୍ଭ ବ୍ୟାଙ୍କ ତରଫରୁ ପ୍ରତି ଦୁଇ ମାସରେ ଥରେ ଏକ ସର୍ଭେ କରାଯାଇଥାଏ । ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୨୦୧୯ ପାଇଁ ହୋଇଥିବା ସର୍ଭେର ଫଳାଫଳ ପ୍ରକାଶ ପାଇବା ପରେ ଆର୍ଥିକ ମାନ୍ଦାବସ୍ଥା ଦେଇ ଗତି କରୁଥିବା ଦେଶର ଅର୍ଥନୀତି ଯେ ଅଧିକ ନୈରାଶ୍ୟଜନକ ସ୍ଥିତି ଆଡକୁ ଗତିି କରିଛିି, ତାହା ବୁଝିବାକୁ ଆଉ ବାକି ନାହିଁ । ବସ୍ତୁତଃ, ଗତ ୬ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଖାଉଟିଙ୍କ ଏ ଭଳି ବିଶ୍ୱାସ ସଙ୍କଟ କେବେ ହେଲେ ଦେଖା ଦେଇ ନଥିଲା ବୋଲି ସର୍ଭେର ତଥ୍ୟରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ । ଏହି ସର୍ଭେରେ ଅହମଦାବାଦ, ବେଙ୍ଗାଲୁରୁ, ଭୋପାଲ, ଚେନ୍ନାଇ, ଦିଲ୍ଲୀ, ଗୁଆହାଟୀ, ହାଇଦ୍ରାବାଦ, ଜୟପୁର, କୋଲକାତା, ଲ କ୍ଷ୍ନୌ , ମୁମ୍ବାଇ, ପାଟନା, ତିରୁବନନ୍ତପୁରମ ଭଳି ଦେଶର ୧୩ଟି ପ୍ରମୁଖ ନଗରର ୫,୧୯୨ଟି ପରିବାର ଅଂଶ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ଦେଶର ସାଧାରଣ ଅର୍ଥନୈତିକ ଅବସ୍ଥା, ନିଯୁକ୍ତି ପରିଦୃଶ୍ୟ, ମୋଟାମୋଟି ଭାବେ ଦରଦାମର ସ୍ଥିତି ଏବଂ ନିଜ ଆୟ ଓ ବ୍ୟୟକୁ ନେଇ ଉ ତ୍ତ ରଦାତାଙ୍କ ଅନୁଭବ ଓ ପ୍ରତ୍ୟାଶାକୁ ଆଧାର କରି ଏହି ସର୍ଭେର ଫଳାଫଳ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ । ଖାଉଟି ବିଶ୍ୱାସ ସୂଚକାଙ୍କ ମାପିବାର ଆଧାର ହେଉଛି ଖାଉଟିମାନେ ଅର୍ଥନୀତିକୁ ନେଇ ଆଶାବାଦୀ ରହିଲେ ସେମାନେ ଅଧିକ ଦ୍ରବ୍ୟ ଓ ସେବା କ୍ରୟ କରିଥାଆନ୍ତି, ଯାହା ଫଳରେ ଚାହିଦା ବୃଦ୍ଧି ପାଇ ସାମଗ୍ରିକ ଭାବେ ଅର୍ଥନୀତି ଚଳଚ ଞ୍ଚ ଳ ହୋଇଥାଏ । ବିଶ୍ୱର