Skip to main content

ଶବ ମାଗୁଛି ମର୍ଯ୍ୟାଦା

ଗଙ୍ଗା ନଦୀରେ ଅନେକ ଶବ ଭାସୁଥିବାର ଦୃଶ୍ୟ ଅସଂଖ୍ୟଙ୍କୁ ବ୍ୟଥିତ କରିଛି । ନିଜକୁ କେତେ ଅସହାୟ ମଣିଲେ ଯାଇ ଜଣେ ପ୍ରିୟଜନଙ୍କ ମୃତ ଶରୀରକୁ ନଦୀରେ ଭସାଇବାର ଚରମ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇପାରେ ? ମୃତ୍ୟୁର ଆଘାତରୁ ବର୍ତ୍ତିବା ପୂର୍ବରୁ ସମ୍ଭବତଃ ମୃତକଙ୍କ ଆତ୍ମୀୟମାନେ ଆମ୍ୱୁଲାନ୍ସ, ପଣ୍ଡା, ଶ୍ମଶାନରେ ଏପରି ଶୋଷଣର ଶିକାର ହୋଇଥିବେ ଯେ ଆର୍ଥିକ ଅସ୍ୱଚ୍ଛଳତା କାରଣରୁ ମୃତଦେହକୁ ନଦୀରେ ଭସାଇବା ଭିନ୍ନ ସେମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଅନ୍ୟ ବିକଳ୍ପ ନ ଥିବ । ଏପରି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଶବ ପ୍ରତି ହେଉଥିବା ଅମର୍ଯ୍ୟାଦାକୁ ପ୍ରତିହତ କରିବାକୁ ସରକାର ବା ସମାଜକୁ ଆଗେଇ ଆସିବାର ଥିଲା । ମୃତଦେହଗୁଡିକ ପ୍ରତି ହେଉଥିବା ପାରିବାରିକ, ସାମାଜିକ ଓ ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ଅମର୍ଯ୍ୟାଦା ଚିନ୍ତାଜନକ ଓ ତାହା ସୁଧାରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।     
କୋଭିଡ ସଂକ୍ରମଣକୁ ପ୍ରତିହତ କରିବା ପାଇଁ କହିବାର ଥିଲା ଦୈହିକ ଦୂରତା ରକ୍ଷା କର । କୁହାଗଲା ସାମାଜିକ ଦୂରତା ରକ୍ଷା କର । ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସମାଜରେ ସାମାଜିକ ଦୂରତାକୁ ଯେଉଁ ଅର୍ଥରେ ବୁଝାଯାଏ, ଭାରତରେ ତା’ର ଅର୍ଥ ଠିକ୍ ସେଇଆ ନୁହେଁ । ଅନେକେ ସାମାଜିକ ଦୂରତାକୁ ସାମାଜିକ ବାଛନ୍ଦ ବୋଲି ଧରି ନେଇ ତଦନୁଯାୟୀ ଆଚରଣ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଲୋକେ ସମାଜଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହିଲେ ଓ ସେମାନଙ୍କଠାରେ ନିଜର ଓ ନିଜ ପରିବାରର କୋଷା ଭିତରେ ରହିବାର ପ୍ରବୃତ୍ତି କ୍ରମଶଃ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବାକୁ ଲାଗିଲା । ଏପରିକି ଘର ଭିତରେ କେହି କୋଭିଡ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେଲେ ତାକୁ ଘୃଣା ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖି ଅମାନବୀୟ ଆଚରଣ ପ୍ରଦର୍ଶନ ହେବାର ଶୁଣାଗଲା । ଫଳରେ ଲୋକମାନଙ୍କଠାରେ ପ୍ରଥମେ ନିଜକୁ, ତା’ ପରେ ପରିବାରକୁ କୋଭିଡ ସଂକ୍ରମଣରୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ଏପରି ସ୍ୱାର୍ଥପରତା ଦେଖା ଦେଲା ଯେ ସେ ତା’ର ସାମାଜିକ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କଥା ଭୁଲିଗଲା, ଯାହାର ପ୍ରଭାବ ପଡିଲା କୋଭିଡ ମୃତକଙ୍କ ଶବସତ୍କାର ଉପରେ । ଅବଶ୍ୟ କୋଭିଡମୃତକଙ୍କ ଶବସତ୍କାରକୁ ନେଇ ସମାଜରେ ଅନେକ ଭ୍ରାନ୍ତ ଧାରଣା ଥିବାରୁ ଅଧିକାଂଶ ନିଜକୁ ସେଥିରୁ ଦୂରେଇ ରଖିବାକୁ ଉଚିତ ମଣୁଛନ୍ତି ଓ ଶବଗୁଡିକ ଉପଯୁକ୍ତ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପାଇବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଉଛନ୍ତି ।
ଶବସତ୍କାର କରି କେଉଁଠାରେ କୋଭିଡ ସଂକ୍ରମଣ ବ୍ୟାପିଥିବାର ଖବର ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିନାହିଁ । କେତେକ ବିଶେଷ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ବାଦ ଦେଲେ ସାଧାରଣତଃ ମୃତଦେହରୁ ସଂକ୍ରମଣ ବ୍ୟାପି ନ ଥାଏ । ଏ ସଂକ୍ରାନ୍ତୀୟ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ କୋଭିଡ ବିଧି ଅନୁଯାୟୀ ପ୍ରତିଟି ମୃତଦେହ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଖୋଳ (ବଡି ବ୍ୟାଗ) ଭିତରେ ଆବଦ୍ଧ କରି ରଖା ଯାଇଥାଏ । ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ସୁରକ୍ଷିତ ଭାବେ ପିପିଇ କିଟ ସହ ସର୍ଜିକାଲ ମାସ୍କ ଓ ହାତରେ ଗ୍ଲୋବ ପିନ୍ଧି ଶବସତ୍କାରରେ ଭାଗ ନେବାରେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ । ମୃତଦେହ ଆବଦ୍ଧ ଥିବା ଖୋଳର ଅଗ୍ରଭାଗରେ ଲାଗିଥିବା ଚେନକୁ ଖୋଲି ଶେଷ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେବାର ବିଧି ରହିଛି । ଏପରିକି ଶବଦାହ ପରେ ଶେଷକୃତ୍ୟ ପାଇଁ କରା ଯାଉଥିବା ଅସ୍ଥି ସଂଗ୍ରହରେ ମଧ୍ୟ ସଂକ୍ରମଣର ଭୟ ନ ଥାଏ । ତେଣୁ ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ଅଯଥା ଆତଙ୍କିତ ହେବା ଅନାବଶ୍ୟକ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା ସଚେତନତା ଅଭାବରୁ ହେଉନାହିଁ । ସ୍ଥଳ ବିଶେଷରେ ଖର୍ଚ୍ଚ ବହନ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲେ ବି ପରିବାରର ଲୋକେ ଶେଷ ଦର୍ଶନ କରିବାକୁ କୁଣ୍ଠା ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି ।          
ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶାର ଗୋଟିଏ ଗାଁରେ ଜଣେ ବୃଦ୍ଧଙ୍କର ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟଜନିତ କାରଣରୁ ମୃତ୍ୟୁ ହେବା ପରେ ତାହା କୋଭିଡଜନିତ ହୋଇଥିବା ସନ୍ଦେହ କରି ଶବସତ୍କାର ପାଇଁ ଗ୍ରାମବାସୀମାନେ ଆଗେଇ ଆସିଲେ ନାହିଁ । ଏପରିକି ଜନ୍ମ କଲା ପୁଅ ମଧ୍ୟ ଧରାଛୁଆଁ ନ ଦେବାରୁ ଶବଟି ଦୀର୍ଘ ସମୟ ପଡି ରହିଲା । ଶେଷରେ ପଶ୍ଚିମ ଓଡିଶା ଯୁବମଞ୍ଚର କିଛି ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ପିପିଇ କିଟ ପିନ୍ଧି ଶବଟିର ସତ୍କାର କରିଥିବାର ଖବର ମିଳିଲା, ଯାହା ଆମ ଗାଁମାନଙ୍କରେ ଚଳି ଆସୁଥିବା ପରସ୍ପର ନିର୍ଭରଶୀଳତାର ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାଟି ଦୁର୍ବଳ ହେବାର ଇଙ୍ଗିତ କରୁଛି । କେଉଁଠି ଶବକୁ ପୋଲରୁ ଖସାଇ ହେଉ ବା କେଉଁଠି ଆବର୍ଜନାରେ ଫୋପାଡି ହେଉ ; ସାରା ଦେଶରେ କୋଭିଡ ସଂକ୍ରମଣ କାଳରେ ଗାଁଠାରୁ ସହର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶବ ସମ୍ପର୍କିତ ଅନେକ ଅମାନବୀୟ ଘଚଣା ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଛି । ରାଜ୍ୟ ଓ ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳରେ କେତେକ ସାମାଜିକ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଓ ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ କୋଭିଡ ମୃତକଙ୍କ ଶବଗୁଡିକୁ ସତ୍କାର କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରଶଂସନୀୟ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଛନ୍ତି । ତେବେ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ସୂଚନା ଓ ସଚେତନତା ଅଭାବରୁ ସମାଜ କୋଭିଡଗ୍ରସ୍ତ ପରିବାରଗୁଡିକୁ ସାହାଯ୍ୟର ହାତ ବଢାଇବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଏକ ପ୍ରକାର ସାମାଜିକ ବାଛନ୍ଦ କରିଥିବାର ଖବର ମିଳୁଛି, ଯାହା ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଜନକ । 
କେତେକ ସ୍ଥଳେ ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ବି ଶବଗୁଡିକୁ ଉଚିତ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପ୍ରଦାନ କରା ଯାଇ ନାହିଁ । ସରକାରୀ ଭାବେ କୋଭିଡ ମୃତ୍ୟୁର ସଠିକ ସୂଚନା ଦିଆ ଯାଉ ନ ଥିବାର ଅଭିଯୋଗ ହେଉଛି । ମରଶରୀରକୁ ପରିବାରକୁ ହସ୍ତାନ୍ତର କରା ଯାଉ ନ ଥିଲେ ବି ମୃତ୍ୟୁକୁ କୋଭିଡଜନିତ ବୋଲି ନ ଦର୍ଶାଇ ଅନ୍ୟ କାରଣରୁ ହୋଇଛି ବୋଲି କୁହା ଯାଉଥିବାର ମଧ୍ୟ ଅଭିଯୋଗ ଆସୁଛି । ଏହି କାରଣରୁ ନିକଟରେ ପାଟଣା ହାଇକୋର୍ଟଙ୍କ ଆଦେଶ କ୍ରମେ ମୃତ୍ୟୁର ଅଡିଟ କରାଯିବା ପରେ ବିହାରରେ କୋଭିଡଜନିତ ମ଼ତ୍ୟୁ ସଂଖ୍ୟା ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ପ୍ରାୟ ୪ ହଜାର ବଢି ଯାଇଥିଲା । ମହାରାଷ୍ଟ୍ର, ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡ, ଗୋଆ, ବିହାର, ପଞ୍ଜାବ, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ ଭଳି 6ଟି ରାଜ୍ୟରେ ମୃତ୍ୟୁର କାରଣକୁ ପୁନଃ ତର୍ଜମା କରି ଦେଖିବା ପରେ କୋଭିଡଜନିତ ମୃତ୍ୟୁ ସଂଖ୍ୟା ୨୦ ହଜାର ବଢିଗଲା । ମୃତ୍ୟୁର କାରଣକୁ ଭୁଲ ଭାବେ ଦର୍ଶାଇବା ମୃତବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପ୍ରତି ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ଅମର୍ଯ୍ୟାଦା ନୁହେଁ କି ? ତଦ୍ଦ୍ୱାରା କୋଭିଡ ମୃତକଙ୍କ ପରିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଘୋଷିତ ହେଉଥିବା ଯୋଜନାରୁ ଲାଭାନ୍ୱିତ ହେବାରୁ ସେମାନେ ବଞ୍ଚିତ ହେଉଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଏହା ଏକ ଅନ୍ୟାୟ ନୁହେଁ କି ? ତେଣୁ ଓଡିଶା ସମେତ ସବୁ ରାଜ୍ୟରେ କୋଭିଡ କାଳରେ ହୋଇଥିବା ପ୍ରତିଟି ମୃତ୍ୟୁର ଅଡିଟ କରାଯାଇ ପ୍ରକୃତ ତଥ୍ୟ ସାମନାକୁ ଅଣାଯିବା ଦରକାର ।    
1999 ମହାବାତ୍ୟା ସମୟରେ ଏରସମାକୁ ରିଲିଫ ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଯାଇ ଲାଭ କରିଥିବା ଅନୁଭୂତିରୁ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ଉଲ୍ଲେଖ କରୁଛି । ଗୋଟିଏ ଗାଁରେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପରିବାର ପିଛା ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପରିମାଣର ଚୂଡା ଓ ଚାଉଳ ବଣ୍ଟନ ହେଉଥିବା ବେଳେ ଜଣେ ଲୋକ ଆସି ଅନୁରୋଧ କଲେ ଯେ ତାଙ୍କୁ ଦୁଇ ଗୁଣ ଦିଆଯାଉ । ଦ୍ୱିତୀୟ ଭାଗଟି ତାଙ୍କ ମୃତ ବାପାଙ୍କ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ବୋଲି କାରଣ ଦର୍ଶାଇଲେ । ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଗ୍ରାମବାସୀମାନେ ତୁରନ୍ତ ଆପତ୍ତି କଲେ । କାରଣ ବିଶେଷ ପରିସ୍ଥିତି ଯୋଗୁ ସେଠାରେ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିବା ଶହ ଶହ ଲୋକଙ୍କ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟା ହୋଇ ପାରି ନ ଥିଲା । ତେଣୁ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ବାପାଙ୍କ ଶୁଦ୍ଧିକ୍ରିୟା କାହିଁକି ହେବ ବୋଲି ସେମାନେ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଥିଲେ । ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ସମୟରେ ଅନେକ ଲୋକ ସାଧାରଣ ସୁବିଧା ପାଇବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଉଥିବାରୁ କାହାକୁ ବିଶେଷ ସୁବିଧା ବା ଧ୍ୟାନ ଦିଆଗଲେ ତାହା ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ । କହିବାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ଏହି ଯେ କୋଭିଡ ମହାମାରୀରେ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶଙ୍କ ଶେଷକୃତ୍ୟ ସର୍ବନିମ୍ନ ପାରିବାରିକ ଓ ସାମାଜିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସହ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ପାରୁ ନ ଥିଲା ବେଳେ, ରାଜ୍ୟ ତରଫରୁ କତିପୟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମୃତଦେହର ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସମ୍ମାନ ସହ ଶେଷକୃତ୍ୟ କରାଯିବା କେତେ ଦୂର ସମୀଚୀନ ? ମହାମାରୀ କାଳରେ ପ୍ରତିଟି ମୃତଦେହକୁ ସର୍ବନିମ୍ନ ପାରିବାରିକ ଓ ସାମାଜିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରା ନ ଯିବା ଯାଏଁ, ରାଜ୍ୟ କାହାରି ଶେଷକୃତ୍ୟ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସହ କରାଇବାରୁ ସାମୟିକ ଭାବେ ବିରତ ରହିଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା । ତା’ ଛଡା ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ମର୍ଯ୍ୟାଦା କାହାକୁ ଦିଆଯିବା ନ ଯିବା ନେଇ ବିବାଦ ଉଠୁଥିବା ବେଳେ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସହ ଶେଷକୃତ୍ୟ ହେଉଥିବା କେତେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯେଉଁପରି କୋଭିଡ ବିଧିର ଉଲ୍ଲଂଘନ ହେଉଥିବା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି, ତାହା ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତାଜନକ । ପ୍ରଣୀତ ବିଧି ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରତି ଯେତିକି ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ ରାଷ୍ଟ୍ର ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଠିକ ସମାନ ଭାବେ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ । ମାତ୍ର ଉଭୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ରାଜ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଣୀତ ନିୟମ ଓ ଆଚରଣ ପରସ୍ପର ବିରୋଧୀ ହୋଇ ସେଥିରୁ ପକ୍ଷପାତିତାର ଗନ୍ଧ ବାରି ହେଉଛି ।
ଗଙ୍ଗା ନଦୀରେ ଶବ ଭସାଇବା ଘଟଣା ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟାପୀ ସମାଲୋଚିତ ହେବା ପରେ ଜାତୀୟ ମାନବାଧିକାର ଆୟୋଗ ମୃତବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଓ ଅଧିକାରକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଆଇନ ପ୍ରଣୟନ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇ ଏକ ୧୧ ଦଫା ସମ୍ୱଳିତ ପରାମର୍ଶ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ସମ୍ୱିଧାନର ଧାରା ୨୧ରେ ଥିବା ଜୀବନର ଅଧିକାର (ରାଇଟ ଟୁ ଲାଇଫ)ରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଉଚିତ ବ୍ୟବହାର ତଥା ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପାଇବାର ମୌଳିକ ଅଧିକାର କେବଳ ଜୀବିତ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନୁହେଁ, ବରଂ ତାହା ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ । ପରାମର୍ଶ ଅନୁଯାୟୀ ମୃତ ଦେହଗୁଡିକୁ ଗୋଟିକ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ଲଦି ପରିବହନ କରିବା ଅନୁଚିତ । ସେହିପରି ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ଏକାଧିକ ମୃତଦେହକୁ ପୋଡିବା ବା ପୋତିବା ବର୍ଜନୀୟ, କାରଣ ତଦ୍ଦ୍ୱାରା ମୃତବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ହାନି ହୋଇଥାଏ ।      
ସରକାରୀ ଭାବେ ଉପଲବ୍ଧ ତଥ୍ୟ ଅନୁଯାୟୀ ଦେଶରେ ପ୍ରାୟ ୪ ଲକ୍ଷ ଲୋକ କୋଭିଡ ଯୋଗୁ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରି ସେମାନଙ୍କ ପରିବାରଠାରୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହୋଇ ସାରିଲେଣି । ବେସରକାରୀ ଭାବେ ଏହି ସଂଖ୍ୟା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଏହାଠାରୁ ଅନେକ ବେଶି । ଏମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ହୁଏତ ଅନେକଙ୍କ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରା ଯାଇ ପାରିଥାଆନ୍ତା । ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ଓ ମୃତ ଶରୀରକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପ୍ରଦାନ କରିବାରେ କେବଳ ସରକାର ଯେ ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ତାହା ନୁହେଁ, ବରଂ ସାମଗ୍ରିକ ଭାବେ ରାଷ୍ଟ୍ର, ସମାଜ ଓ ପ୍ରତିଟି ନାଗରିକ ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ବୋଲି ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ ହେବ । ସରକାରୀ ରେକର୍ଡରେ ସେମାନେ ଏବେ କେବଳ ଅଦୃଶ୍ୟ ନୁହନ୍ତି ବରଂ ଏକ ପରିସଂଖ୍ୟାନରେ ନଗଣ୍ୟ ପ୍ରତିଶତର ଅଂଶ ବିଶେଷ ହୋଇ ରହି ଯାଇଛନ୍ତି । ହେଲେ ସେହି ପରିବାର ପାଇଁ ହୁଏତ ସେ ହିଁ ସବୁ କିଛି ଥିଲେ ଓ ତାଙ୍କୁ ହରାଇବାର ଅର୍ଥ ଶତ ପ୍ରତିଶତ ହରାଇବା ହୋଇପାରେ । ଅନେକ ପରିବାର ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରିୟଜନଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଥରଟିଏ ଶେଷ ଦର୍ଶନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମଧ୍ୟ ପାଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ କି ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ସହ ଶେଷ ବିଦାୟ ଟିକକ ଅର୍ପଣ କରି ପାରିଲେ ନାହିଁ । କୋଭିଡରେ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପ୍ରଦାନ କରିବା ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଏକ ‘କୋଭିଡ ସ୍ମାରକ’ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାକୁ ଘୋଷଣା କରନ୍ତୁ, ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରାଣ ହରାଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ନାମ ଭବିଷ୍ୟତ ବଂଶଧରଙ୍କ ପାଇଁ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇ ରହିପାରିବ । ଏ ଭଳି ସ୍ମାରକର ନିର୍ମାଣ କିଛି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ, ବରଂ ଅତୀତରେ ବିଶ୍ୱର ବିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ନାଜି ଗଣହତ୍ୟାର ପ୍ରତୀକ ରୂପେ ହଲୋକଷ୍ଟ ମେମୋରିଆଲ, ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ସ୍ମାରକୀ, ଲଣ୍ଡନଠାରେ ଫ୍ଲୋରେନ୍ସ ନାଇଟିଙ୍ଗେଲ ମ୍ୟୁଜିଅମ, ଦିଲ୍ଲୀ ଓ ଅମୃତସରଠାରେ ପାର୍ଟିସନ ମ୍ୟୁଜିଅମ ଆଦି ସ୍ମାରକମାନ ବିଭିନ୍ନ ଐତିହାସିକ ଗଣ ବିପର୍ଯ୍ୟୟର ସ୍ମାରକୀ ସ୍ୱରୂପ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଛି । କୋଭିଡ ସ୍ମାରକଟିଏ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେଲେ ତାହା ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତି ଓ ସେମାନଙ୍କ ପରିବାର ପ୍ରତି ବିଳମ୍ୱିତ ନ୍ୟାୟ ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହେବା ସହ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଗତ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ସରକାରୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ସୁଦୃଢୀକରଣ କରିବା କେତେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ତାହା ଭବିଷ୍ୟତର ବଂଶଧରମାନଙ୍କୁ ଚେତେଇ ଦେଉଥିବ । ସେହିପରି ଓଡିଶା ରାଜ୍ୟ ସରକାର ହରିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ଯୋଜନାରେ ଶବସଂସ୍କାରର ଖର୍ଚ୍ଚ ବାବଦକୁ ବହନ କରୁଥିବା ଦୁଇ ହଜାର ଟଙ୍କାରେ ଏଣିକି କୋଭିଡ ମୃତକଙ୍କ ପାଇଁ ଆଉ ଅନ୍ତତଃ ଚାରିଟି ପିପିଇ କିଟ ବାବଦ ଖର୍ଚ୍ଚକୁ ଯୋଗ କରି ସେହି ଖର୍ଚ୍ଚକୁ ବହନ କରିବାକୁ ଘୋଷଣା କରନ୍ତୁ । ତାହା ହେଲେ ପ୍ରତି ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ କାନ୍ଧ ଦେବା ପାଇଁ ଅନ୍ତତଃ ପରିବାର ବା ଆତ୍ମୀୟସ୍ୱଜନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଚାରି ଜଣ ବାହାରି ପାରନ୍ତେ ଓ ଶେଷକୃତ୍ୟ ସର୍ବନିମ୍ନ ପାରିବାରିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସହ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇପାରନ୍ତା । ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ମୃତ ଦେହକୁ ଉଚିତ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ମିଳିବାର ସାମ୍ୱିଧାନିକ ଅଧିକାରଟିକୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇବା ସମସ୍ତଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ ।


Published in Sambad on June 29, 2021  

Comments

  1. ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଓ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ଲେଖାଟିଏ ।କୋଭିଡ ସମୟରେ ଘଟି ଯାଉଥିବା ନିଛକ ସତ କଥା ଟିଏ ଚିତ୍ରଣ କରିଛନ୍ତି ସରକାର ଏ ଦିଗ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ଦେଲେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପକ୍ଷେ ନାହିଁ ନ ଥିବା ଅସୁବିଧାରୁ ଲୋକ ମୁକ୍ତି ପାଇ ପାରନ୍ତେ।

    ReplyDelete
  2. ଅତି ସୁନ୍ଦର

    ReplyDelete
  3. Hope Govt. as well people will respond to such sensitive issue. It reminds me the tragedy used to happen earlier during car festival at Puri as written in Gopabandhu nka atmajibani.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

‘ଦାଦନ’ ନୁହେଁ କି ‘ପ୍ରବାସୀ’ ନୁହେଁ

“ମୁଁ ଜଣେ ଓଏଏସ ଅଫିସର । ତୋ’ ଭଳି କେଉଁଠିକୁ ଯାଇ ଦାଦନ ଖଟୁ ନାହିଁ ।” କିଛି ବାହାର ରାଜ୍ୟରେ କାମ କରି ଓଡିଶାକୁ ଫେରିଥିବା ଶ୍ରମିକଙ୍କ ପ୍ରତି ଜଣେ ଉତକ୍ଷିପ୍ତ ବିଡିଓଙ୍କର ଏ ଭଳି ଆପ ତ୍ତି ଜନକ କଟୂ ମନ୍ତବ୍ୟ ଭାଇରାଲ ହେବା ପରେ ବିଭିନ୍ନ କାରଣରୁ ତାହା ରାଜ୍ୟବାସୀଙ୍କୁ ବ୍ୟଥିତ ଓ ସ୍ତମ୍ଭୀଭୂତ କଲା । ଏଭଳି ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଘରବାହୁଡାର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ କିଛି ସରକାରୀ ଅଧିକାରୀଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନଙ୍କୁ ଦାଦନ ଶ୍ରମିକ ଭାବେ ସମ୍ବୋ ଧନ  କରି ତା ଚ୍ଛ ଲ୍ୟ କରିବା ସହିତ ‘ଦାଦନ’ ଶବ୍ଦଟିକୁ ଏକ ଗାଳି ରୂପେ ବ୍ୟବହାର କରିଥିବାର ଅନେକ ଘଟଣା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ଏମାନେ ଫେରିବା ପରେ ଓଡିଶାରେ କରୋନା ଆକ୍ରାନ୍ତଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ଯୋଗୁ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକେ ସଂକ୍ରମିତ ହେବାର ଭୟ ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ହୋଇଥିଲା ବେଳେ ସ୍ଥଳ ବିଶେଷରେ ଫେରିଥିବା କେତେକଙ୍କ ଆଚରଣ ମଧ୍ୟ ସେଥିପାଇଁ ଖୋରାକ ଯୋଗାଇଥିଲା । “ଓଡିଶାକୁ ଫେରିବା ପାଇଁ ସରକାରଙ୍କୁ କାକୁତି ମିନତି ହୋଇ ହାତ ଯୋଡି ଭିଡିଓ ପଠାଉଥିଲେ । ଏଠି ପହ ଞ୍ଚି ଲା ପରେ ଉତ୍ପାତ ହେଉଛନ୍ତି । ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ଗଲା ବେଳେ କ’ଣ ସରକାରଙ୍କୁ ଜଣାଇ ଯାଇଥିଲେ? ଏମାନଙ୍କୁ ଓଡିଶା ଭିତରେ ପୂରାଇ ଦେବା କଥା ନୁହେଁ ।”, ବୋଲି କେହି କେହି ଖୋଲାଖୋଲି କହୁଥିବା ବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଥିବା ଘୃଣା ଭାବ ସେଥିରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ ଜଣା ପଡୁଛି । ଏହି ଶ୍

‘ଭିକରେ ମିଳିଥିବା ସ୍ୱାଧୀନତା’ ଓ ‘ପଦ୍ମଶ୍ରୀ’ ପ୍ରତ୍ୟାହାର

ଦେଶକୁ ୧୯୪୭ରେ ମିଳିଥିବା ‘ସ୍ୱାଧୀନତା’, ସ୍ୱାଧୀନତା ନୁହେଁ ବରଂ ‘ଭିକ’ ଥିଲା ଓ ୨୦୧୪ରେ ମୋଦୀ କ୍ଷମତା ହାସଲ କରିବା ପରେ ହିଁ ଭାରତକୁ ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥରେ ସ୍ୱାଧୀନତା ମିଳିଥିଲା ବୋଲି କହି ବଲିଉଡ ଅଭିନେତ୍ରୀ ତଥା ‘ପଦ୍ମଶ୍ରୀ’ ପ୍ରାପ୍ତ କଙ୍ଗନା ରଣାୱତ ଏବେ ବିବାଦରେ । ଦେଶବ୍ୟାପୀ ତାଙ୍କ ଏହି ଉକ୍ତିର ବିରୋଧ ହୋଇ ତାଙ୍କଠାରୁ ‘ପଦ୍ମଶ୍ରୀ’ ପ୍ରତ୍ୟାହାର ଦାବି ହେଉଛି । କେହି କେହି ଏହା ତାଙ୍କ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତିର ସ୍ୱାଧୀନତା ବୋଲି ଯୁକ୍ତି ବାଢୁଥିବା ବେଳେ ରାଷ୍ଟ୍ରପ୍ରଦତ୍ତ ସମ୍ମାନର ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଆତ୍ମନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଅଙ୍କୁଶ ଲାଗିବା ଉଚିତ କି ନୁହେଁ ସେ ନେଇ ମଧ୍ୟ ବିମର୍ଶ ହେବାକୁ ଲାଗିଲାଣି । ‘ପଦ୍ମଶ୍ରୀ’ ଭଳି ଏକ ସମ୍ମାନରେ ଭୂଷିତ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଦେଶର ସ୍ୱାଧୀନତା ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇବା ଦ୍ୱାରା ଅନେକେ ‘ପଦ୍ମଶ୍ରୀ’ ସମ୍ମାନର ମର୍ଯ୍ୟାଦାକୁ ଅକ୍ଷୁଣ୍ଣ ରଖିବାରେ ସେ ଅସମର୍ଥ ବୋଲି ମଣୁଛନ୍ତି । ତେବେ ଏ ଭଳି ଭାବେ ସମ୍ମାନିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଆପତ୍ତିଜନକ ଓ ବିବାଦିତ ଉଚ୍ଚାରଣ ଓ ଆଚରଣ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରୁ ସମ୍ମାନ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରାଯାଇପାରିବ କି ଓ ସେଥିପାଇଁ ବିଧି ବ୍ୟବସ୍ଥା କ’ଣ, ତାହା ଆଲୋଚନାଯୋଗ୍ୟ । ଅତୀତରେ ପଦ୍ମ ସମ୍ମାନ ଘୋଷଣା ହେଲା ପରେ ମୌଲାନା ଅବୁଲ କଲାମ ଆଜାଦ, ସୁନ୍ଦରଲାଲ ବହୁଗୁଣା, ବାବା ଆମତେ, ବିଲାୟତ ଖାଁ, ବାଦଲ ସରକାର, କାଳୀଚରଣ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ପରି କିଛି ସମ୍ମାନିତ ବ୍ୟକ୍ତି ବିଭିନ୍ନ କା

ଭଲଗପ - 2021

2021ରେ  ପ୍ରକାଶିତ ପାଠକ ଓ ଲେଖକଙ୍କ ପସନ୍ଦର କିଛି ଭଲ ଗପ 2021ରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିବା 1600ରୁ ବେଶି ଲେଖକଙ୍କର 6100ରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ଓଡିଆ ଗପ ମଧ୍ୟରୁ ପାଠକ ଓ ଲେଖକଙ୍କ ପସନ୍ଦର କିଛି ଭଲ ଗପ ବାଛିବାର ଏକ ପ୍ରୟାସ ଚାଲିଛି । ତଦନୁଯାୟୀ ପାଠକ ଓ ଲେଖକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା  ପ୍ରସ୍ତାବ ଦାଖଲର ଶେଷ ତାରିଖ ମେ 31, 2022 ସୁଦ୍ଧା 260 ଜଣ ଲେଖକଙ୍କର 368ଟି ଭଲ ଗପର ସୂଚନା ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଛି ଯାହା ନିମ୍ନ ପ୍ରଦତ୍ତ ତାଲିକାରେ ସ୍ଥାନିତ । ଏହି ଗପଗୁଡିକ ମଧ୍ୟରୁ 42ଟି ଗପର ପିଡିଏଫ ମିଳି ନାହିଁ । ପିଡିଏଫ ବା ସ୍ପ୍କାନ କପି ଉପଲବ୍ଦାଧ କରାଇବା ପାଇଁ ଆଉ 7 ଦିନ ସମୟ ଦିଆଯାଉଛି । ପ୍ରତିଟି ଗପ ପଢା ହେବାକୁ ଥିବାରୁ ତାପରେ ପିଡିଏଫ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇ ପାରି ନଥିବା ଗପଗୁଡିକୁ ଚୟନ ପ୍ରକ୍ରିୟାରୁ ବାଦ ଦିଆଯିବ । (ସରଳ କୁମାର ଦାସ) 9437038015 saral_das@yahoo.co.in ତାଲିକାରେ ସ୍ଥାନିତ କୌଣସି ଗପ 2021 ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲେ ଲେଖକ ଓ ପାଠକମାନେ ତାହା ଜଣାଇବାକୁ ଅନୁରୋଧ । ଜଣାପଡିଲେ ସେଇଟିକୁ ତାଲିକାରୁ ବାଦ ଦିଆଯିବ । ପ୍ରତିଟି ମନୋନୀତ ଗପ ପଢା ହେବାକୁ ଥିବାରୁ ସେଗୁଡିକର ପିଡିଏଫ ପଠାଇବାକୁ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଲେଖକମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ । ଏକାଧିକ ଗପ ଥିବା ଲେଖକଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗପଟିକୁ ଚୟନ କରିବା ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଛି । କ୍ରମିକ ସଂଖ୍ୟା ଲେଖକ ଗଳ୍ପର ନାମ କେଉଁଠି(ପତ୍ରିକା ଇତ୍ୟାଦି) ପ୍ରକାଶନ ସଂଖ୍ୟା/ ତାରିଖ 1 ଅଜୟ ମହାପାତ୍ର

ପେଗାସସ୍ ମାମଲା ସରକାରଙ୍କ ତଣ୍ଟିରେ କଣ୍ଟା ହେବ ?

ପେଗାସସ୍ ମାମଲାରେ ଏକାଧିକ ପିଟିସନର ବିଚାର କରି ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟର ପ୍ରଧାନ ବିଚାରପତି ଏନ ଭି ରମଣାଙ୍କ ସମେତ ଏକ ତିନି ଜଣିଆ ଖଣ୍ଡପୀଠ ଅକ୍ଟୋବର ୨୭, ୨୦୨୧ରେ ଦେଇଥିବା ଆଦେଶକୁ ଅନେକେ ‘ଐତିହାସିକ’ କହୁଥିବା ବେଳେ ଏହା ମାଧ୍ୟମରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଭର୍ତ୍ସିତ ହୋଇଛନ୍ତି ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ନାଗରିକଙ୍କ ମୌଳିକ ଅଧିକାରକୁ ଅକ୍ଷୁଣ୍ଣ ରଖିବା ପାଇଁ ଏହି ୪୬ ପୃଷ୍ଠା ବିଶିଷ୍ଟ ଆଦେଶଟି ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିବାକୁ ଯାଉଥିବାରୁ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ବିମର୍ଶର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । କାନାଡାର ଟରୋଣ୍ଟୋ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଅଧୀନସ୍ଥ ‘ସିଟିଜେନ ଲ୍ୟାବ’ ସେପ୍ଟେମ୍ୱର ୨୦୧୮ରେ ଇସ୍ରାଏଲି ଟେକ୍ନୋଲୋଜି କମ୍ପାନୀ ଏନଏସଓ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ପେଗାସସ୍ ନାମକ ସ୍ପାଏୱେୟାର ସମ୍ପର୍କରେ ଏକ ବିସ୍ତୃତ ରିପୋର୍ଟ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ । ଏହି ସ୍ପାଏୱେୟାରକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ଯେ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର ଫୋନ, କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଭଳି ଡିଜିଟାଲ ଉପକରଣଗୁଡିକୁ ସ୍ପର୍ଶ ନ କରି ମଧ୍ୟ ସେଗୁଡିକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରି ହେବ । ଥରେ ଏହି ସ୍ପାଏୱେୟାର ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଥିବା ଉପକରଣରେ ଅବସ୍ଥାପିତ ହୋଇଗଲେ ସେଥିରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ତଥ୍ୟ (ଡାଟା) ସହ ଉପକରଣର ଇ-ମେଲ, ଟେକ୍ସଟ, ଫୋନ, କ୍ୟାମେରା, ରେକର୍ଡିଙ୍ଗ କରିବା କ୍ଷମତାଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ସ୍ପାଏୱେୟାର ବ୍ୟବହାରୀଙ୍କ ନିୟନ୍ତ୍ରଣକୁ ଚାଲିଯାଇଥାଏ ଓ ସମ୍ପୃକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଅଜାଣତରେ ଅନ୍ୟ ତଥ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଉପକରଣର

ଓଡିଆ କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ 2021 - ପ୍ରଥମ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ 252ଟି ଗପ

ଓଡିଆ କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ 2021 – ପ୍ରଥମ ପ୍ରର୍ଯ୍ୟାୟରେ 252ଟି ଗପ  ପାଠକ, ଲେଖକଙ୍କ ସହଯୋଗରେ 2021ରେ ପ୍ରକାଶିତ କିଛି ଭଲ ଗପ ବାଛିବାର ପ୍ରୟାସ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ 260 ଜଣ ଲେଖକଙ୍କର 368ଟି ଭଲ ଗପର ସୂଚନା ହସ୍ତଗତ ହୋଇଥିଲା । ଇତିମଧ୍ୟରେ ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ଏକାଧିକ ଗପ ଆସିଥିବା ଲେଖକମାନଙ୍କର ଗପଗୁଡିକୁ ପଢାଯାଇ ସେଥିରୁ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଲେଖକଙ୍କ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ ଗପକୁ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଛି । କିଛି ଲେଖକଙ୍କର ଗପ ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିବା ଓ / ବା ଧାର୍ଯ୍ୟ ଶେଷ ତାରିଖ ସୁଦ୍ଧା ପଢିବା ଲାଗି ପିଡିଏଫ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇ ନ ପାରିବା କାରଣରୁ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅନ୍ତର୍ଗତ କରାଯାଇ ପାରିଲାନାହିଁ । ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଥମ ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ନିମ୍ନଲିଖିତ 252 ଜଣ ଲେଖକଙ୍କର 252ଟି ଗପ ଯାଇଛି । ଏହି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଗପଗୁଡିକୁ ପାଠକଙ୍କ ନିକଟକୁ ପଠାଇଲା ବେଳେ ଗପର ନାମ ଓ ଲେଖକଙ୍କ ନାମକୁ ଲିଭାଯାଇ ତା ସ୍ଥାନରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ କୋଡ ନମ୍ୱର ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି । ଏହି ସମସ୍ତ ଗପକୁ 25ଟି ସେଟରେ ଭାଗ କରାଯାଇ ପ୍ରତି ସେଟରେ ହାରାହାରି 10ଟି ଲେଖାଏଁ ଗପ ରଖାଯାଇଛି । ପ୍ରତିଟି ସେଟ ଗପ ଦୁଇ ଜଣ ଲେଖାଏଁ ପାଠକଙ୍କ ନିକଟକୁ ପୃଥକ୍ ଭାବେ ପଠାଯାଉଛି । ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରୁ ମତାମତ ମିଳିଲା ପରେ ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରାୟ 50 ପ୍ରତିଶତ ଗପ ଦ୍ୱିତୀୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ଉନ୍ନୀତ ହେବ । ଗପଗୁଡିକ ଲେଖକମାନଙ୍କର ମୌଳିକ ରଚନା ଓ 2021ରେ ପ୍ରଥମ କରି ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି ବୋଲି ଆଶା କରାଯାଏ । ଯଦି ଅନ୍